อานิสงส์ของการทำบุญทอดผ้าป่า (ภาคพิเศษ) ตอนที่ 15

อานิสงส์ข้อที่ 13.ด้วยอานิสงส์ที่ลูกๆ นักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาได้ตั้งใจทำบุญทอดผ้าป่าอย่างเต็มที่เต็มกำลังด้วยความปลื้มปีติใจแบบสุดๆจะส่งผลทำให้ลูกๆ มีฟันที่สวยงามและเรียงเป็นระเบียบเสมอกัน

อานิสงส์ของการทำบุญทอดผ้าป่า (ภาคพิเศษ) ตอนที่ 10

อานิสงส์ข้อที่ 10 ด้วยอานิสงส์ที่ได้ตั้งใจทำบุญทอดผ้าป่าอย่างเต็มที่เต็มกำลังแบบสุดๆ อย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพัน จะส่งผลทำให้ลูกๆมีขาและเท้าอัน............

อานิสงส์ของการทำบุญทอดผ้าป่า (ภาคพิเศษ) ตอนที่ 7

อานิสงส์ของการทำบุญทอดผ้าป่า ตอนที่ 7 ส่งผลทำให้มีรูปร่างหน้าตาดี งดงาม และสมส่วนคือลูกๆ จะเป็นคนที่ไม่สูงเกินไป ไม่เตี้ยเกินไป ไม่อ้วนเกินไป และไม่ผอมเกินไป เป็นต้น

อานิสงส์ของการทำบุญทอดผ้าป่า (ภาคพิเศษ) ตอนที่ 5

อานิสงส์ของการทำบุญทอดผ้าป่าภาคพิเศษ ตอนที่ 5 คุณครูไม่ใหญ่บอกว่าลูกๆ ด้วยผลแห่งบุญนี้ จะส่งผลทำให้ลูกๆ จะมีผิวพรรณวรรณะที่ผ่องใส เรียบเนียน ดูดีและโดดเด่นกว่าใครๆ

อานิสงส์สร้างเจดีย์เป็นพุทธบูชา

ผู้ใดบูชาพระสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้เป็นนายกของโลก แม้ยังดำรงพระชนม์อยู่หรือว่าเสด็จดับขันธปรินิพพานไปแล้วก็ตาม ถ้าหากว่าได้บูชาพระบรมสารีริกธาตุมีประมาณเท่าเมล็ดพันธุ์ผักกาดด้วยจิตอันเลื่อมใส ผลแห่งบุญนั้นก็มีค่าเสมอกัน เพราะฉะนั้นท่านจงทำพระสถูปเจดีย์เพื่อบรรจุพระบรมสารีริกธาตุของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แล้วตั้งใจบูชาด้วยจิตที่เลื่อมใสเถิด ผลบุญเป็นอันมากก็จะเป็นของท่าน

อานิสงส์บูชาด้วยดอกมะลิ ๗ ดอก

เราได้ถวายดอกมะลิแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่า สิทธัตถะ เพียงแค่ ๗ ดอกเท่านั้น ด้วยการโปรยมะลิลงที่ใกล้พระบาทด้วยความปีติโสมนัส ด้วยบุญกรรมนั้น ส่งผลให้เราได้ครอบงำทั้งนรชนและเทวดาทั้งหลาย ได้บรรลุธรรมในภพชาติสุดท้าย

อานิสงส์ถวายอาหารบิณฑบาต

ด้วยกุศลกรรมที่ทำไว้นั้น ได้ไปบังเกิดบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ได้เป็นมเหสีของจอมเทพ ๑,๐๐๐ องค์ เมื่อกลับลงมาเกิด ก็ได้เป็นมเหสีของพระเจ้าจักรพรรดิถึง ๑,๐๐๐ ชาติ ต่อจากนั้นก็ได้เกิดเป็นมเหสีของพระราชาประเทศราช นับภพนับชาติไม่ถ้วน โดยพระนางไม่รู้จักทุคติเลย นี้ก็เป็นบุญพิเศษที่เกิดจากการถวายบิณฑบาตทุกวัน

แด่โยมแม่ด้วยดวงใจแห่งชัยชนะ

การบวชทำให้กระผมได้เรียนรู้อะไรมากมายอย่างที่กระผมไม่คาดคิด ได้เข้าใจเรื่องบุญบาปและกฎแห่งกรรม อีกทั้งที่สำคัญได้ฝึกนั่งสมาธิ

มาตุโปสกชาดก-ชาดกว่าด้วยพญาช้างยอดกตัญญู

ในสมัยหนึ่งครั้งเมื่อพระพุทธเจ้าประทับอยู่วัดเชตะวันเมืองสาวัตถี ได้เกิดเรื่องราวถกเถียงกันในหมู่สงฆ์ ถึงเรื่องวินัยสงฆ์ของภิกษุผู้เลี้ยงมารดารูปหนึ่ง ภิกษุที่ว่านี้เมื่อออกบวชในพุทธศาสนาก็ไม่สามารถปฏิบัติธรรมอย่างจริงจังได้ เพราะต้องคอยมาปรนนิบัติผู้เป็นมารดาที่อาศัยอยู่ในบ้านตามลำพัง

โภชาชานียชาดก-ชาดกว่าด้วยความเพียรอันยิ่งใหญ่

พุทธกาลครั้งนั้น ณ เชตวันมหาวิหารในนครสาวัตถี สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงมีพระเมตตาธิคุณต่อพระภิกษุรูปหนึ่งซึ่งกำลังเบื่อหน่ายคลายความเพียรลง ทรงอนุเคราะห์ด้วยพุทธวาจาว่า “ดูก่อนภิกษุ บัณฑิตในกาลก่อนนั้นได้ทำความเพียรที่ไม่น่าจะทำได้ แม้ได้รับบาดเจ็บสาหัสเพียงใด ก็มิได้ละความเพียร” แล้วพระพุทธองค์ก็ทรงระลึกชาติด้วย บุพเพนิวาสนุสติญาณด้วยชาดกขึ้นเรื่องหนึ่ง โภชาชานียชาดก ความเพียรอันยิ่งใหญ่